του Αχιλλέα Ν. Μίχου
Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε επικεφαλής αυτής της παρουσίασης ήξερε πολύ καλά ότι ήταν θέμα καριέρας. Η ευκαιρία που είχε να πείσει τα κορυφαία στελέχη που θα την παρακολουθούσαν ήταν μοναδική. Παρότι δεν είχε κλείσει τρία χρόνια στην επιχείρηση που είχε προσληφθεί αμέσως μετά το πανεπιστήμιο, η ευκαιρία για ένα μεγάλο βήμα επαγγελματικής εξέλιξης είχε παρουσιαστεί πολύ πιό νωρίς απότι περίμενε. Αν και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί expert στις παρου-σιάσεις τουλάχιστον με τα τρέχοντα μέτρα σύγκρισης, εδώ δεν ήταν απλώς θέμα PowerPoint, clip art, κάποιων sexy γραφικών και μερικών εντυπωσιακών effects.
Χρειάστηκε να απευθυνθεί σε ειδικούς. Ήξερε ότι μια παρουσίαση έξω από τα καθιερωμένα προσθέτει κύρος. Το κοινό κολακεύεται για την τιμή που του γίνεται. Γιά τους παρουσιαστές καλλιεργείται η εντύπωση ότι ανήκουν στα υψηλότερα επίπεδα της ιεραρχίας. Και ό,τι παρου-σιάζεται θεωρείται ότι έχει ερευνηθεί σε βάθος ώστε να μην χωρεί αμφισβήτηση. Επίσης θέλησε να τολμήσει. Βέβαια έπαιρνε ρίσκο. Όμως εξ ίσου ρίσκο θα έπαιρνε αν παρέμενε στα απλά και στα σίγουρα. Δεν ήθελε απλώς να κερδίσει το μυαλό τους ήθελε τη ψυχή τους. Γιατί το μεγάλο και το σπουδαίο δεν το κατανοείς, το νοιώθεις.
Γι’ αυτό αποφάσισε να εκπλήξει, να πρωτο-τυπήσει, να ξεφύγει από τα καθιερωμένα. Μια ιδέα ήρθε στην πιό καίρια στιγμή κι ήταν πραγματικά προκλητική: Με το finale κι ενώ η μουσική του τέλους θα πήγαινε για κορύφωση η οθόνη θα άρχιζε να ανεβαίνει αποκαλύπτοντας τη μαγευτική θέα του ορίζοντα. Έτσι ώστε τη λάμψη στο θεματικό slide του τέλους με το slogan και την παρότρυνση για την έγκριση του project, θα διαδέχονταν η λάμψη της ηλιόλουστης ημέρας που μόλις θα είχε αρχίσει. Ένα κύμα αισιοδοξίας για το μέλλον θα πλημμύριζε τον χώρο.Εκείνο το πρωϊ πήγε στο γραφείο πολύ νωρίτερα έστω κι αν δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου όλη τη νύχτα. Δούλευε ξανά και ξανά τις απαντήσεις, ενώ έψαχνε διαρκώς για πιθανές ερωτήσεις που θα μπορούσε να δεχθεί. Για βαθύτερες πτυχές του θέματος που ίσως χρειάζονταν να αναλύσει. Είχε ήδη αφιερώσει πολύ χρόνο μελετώντας κάθε λεπτομέρεια σχετική με τους παρισταμένους. Ήξερε το προφίλ του καθενός, ήξερε τι πρέπει να τονίσει, τι τους κινητοποιεί, ήξερε τι πρέπει να αποφύγει. Είχε εξασκηθεί στο να μιλάει με τέτοιο τόνο και ένταση της φωνής ώστε να μην διαταράσσει τους ρυθμούς και την προσοχή τους. Είχε προσαρμόσει τη φρασεολογία και τα παραδείγματα σε φόρμες και στερεότυπα σύμφωνα με τα δημογραφικά χαρα-κτηριστικά του target group. Την ώρα που η κίνηση κάτω στο δρόμο άρχιζε να πυκνώνει και στον ουρανό γύρω το μπλέ άρχιζε να ξανοίγει, έκανε τους τελευταίους ελέγχους πριν την τελική δοκιμή. Για μια τόσο σημαντική παρουσίαση έπρεπε να εξασφαλιστεί με κάθε τρόπο. Δεν ήταν μόνο τα εφεδρικά μηχανήματα, είχε και εφεδρικά αρχεία, όπως είχε μελετήσει και εναλλακτικούς τρόπους ροής και εξέλιξης. Τώρα πιά η παρουσίαση έτρεχε κανονικά, πήγαινε στο finale. Η ώρα πήγαινε εννέα. Όλη η ομάδα ήταν εκεί. Όλα ήταν άψογα. Όπως ακριβώς είχαν σχεδιαστεί και όπως έπρεπε να είναι. Ίσως να είχαν ετοιμάσει την τέλεια παρουσίαση. Από μια άποψη ήταν ήδη νικητές. Ίσως η έγκριση του project να είχε πλέον κριθεί. Αυτοί είχαν ήδη πετύχει. Στην οθόνη τα τελευταία slides και στα μεγάφωνα οι πρώτες νότες από τη μουσική του τέλους. Όμως η λάμψη δεν βγήκε από τα slides, ο εκκωφαντικός ήχος δεν ήρθε από τα ηχεία κι ο ουρανός που άνοιξε μπροστά τους δεν ήταν από την οθόνη που ανέβαινε.
Για τους 700 της Cantor Fitzgerald Securities το πρωί της Τρίτης 11 Σεπτεμβρίου 2001.
Οκτώβριος 2001
