Τα τελευταία χρόνια, έχει αρχίσει να γίνεται πολύς λόγος στην χώρα μας, για το “φαινόμενο” που ονομάζεται Συνέδριο και όλα τα συνεπαγόμενα μιας τέτοιας σύνθετης εκδήλωσης. Το περίεργο είναι, ότι η χώρα μας φαίνεται ν’ ανακαλύπτει “όψιμα” τα πολλαπλά οφέλη αυτής της Τουριστικής, Κοινωνικής και Επιστημονικής συγχρόνως εκδήλωσης, ενώ οι πρόγονοί μας είχαν ανακαλύψει την έννοια και την πρακτική αξία του “συνέρχεσθαι” χιλιάδες χρόνια πριν, με αποκορύφωμα τον Δήμο στον 5ο π.Χ. αιώνα. Βέβαια και εδώ η εξήγηση, όπως και σε άλλους τομείς, που η χώρα μας αφού έδωσε τα φώτα στον υπόλοιπο κόσμο βυθίστηκε στο σκοτάδι, είναι τραγικά απλή: Ακμή και Παρακμή. Τα αίτια αυτής της παρακμής λίγο πολύ είναι γνωστά και τα καταγράφει η ιστορία της νεώτερης κυρίως Ελλάδας. Το ζητούμενο όμως είναι, σήμερα και από εδώ και πέρα τι κάνουμε.
Και για να επανέλθουμε στο θέμα μας, το ερώτημα είναι τι έχει γίνει στην Ελλάδα μέχρι σήμερα, τι πρέπει να γίνει στο μέλλον και τι οφέλη προσδοκούμε από την “αγορά” των Συνεδρίων. εκινώντας από το τελευταίο ερώτημα, μια και κανείς, στον χώρο των business αξιολογεί πρώτα τα προσδοκούμενα οφέλη και ύστερα προχωρά στις αναγκαίες επενδύσεις, θα έλεγα ότι χωρίς καμμιά αμφιβολία τα πλεονεκτήματα όχι μόνο τα οικονομικά, είναι ανυπολόγιστα αν η χώρα μας καταφέρει να γίνει ένα σημαντικό Συνεδριακό και εκθεσιακό κέντρο για την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Ενδεικτικά μόνο θα ήθελα ν’ αναφέρω ορισμένες παραμέτρους που συνηγορούν στην παραπάνω άποψή μου: προσέλευση ατόμων υψηλού οικονομικού, επιστημονικού και κοινωνικού επιπέδου, διαμονή στην χώρα μας κυρίως στις χαμηλά τουριστικές περιόδους, προβολή και συνεχής θετική δημοσιότητα της χώρας μας ανά τον κόσμο, κίνητρα για επενδύσεις υψηλού επιπέδου, προώθηση υποβαθμισμένων μέχρι σήμερα τουριστικών περιοχών, υποκατάσταση φτωχών τουριστικών “αγορών” με συνεδριακούς πελάτες, επιχειρήματα για προσφυγή σε κοινοτικά ταμεία για επιχορηγήσεις και άλλα πολλά.
Τι έχει γίνει μέχρι σήμερα για να κερδίσουμε τα παραπάνω αναμφισβήτητα σημαντικά οφέλη; απάντηση: σχεδόν τίποτα. Και λέω σχεδόν, γιατί είναι γεγονός ότι κάποιοι διορατικοί ιδιώτες επιχειρηματίες είτε σαν ξενοδόχοι είτε σαν οργανωτές Συνεδρίων, προσπαθούν τα τελευταία χρόνια να δημιουργήσουν κάποια υποδομή και συγχρόνως να προωθήσούν το “προϊόν” στην παγκόσμια αγορά. Όμως αυτές οι ατομικές ενέργειες δεν αρκούν, ενώ αντίθετα δεν αποκλείεται να ζημιώσουν την όλη προσπάθεια. Λείπει η κεντρική Στρατηγική και τα μεγάλα έργα. Και όταν λέω κεντρική Στρατηγική εννοώ ότι θα πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά ποιές περιοχές της χώρας μας θα προωθηθούν για Συνεδριακό Τουρισμό και βέβαια να προσδιοριστούν τα αντικειμενικά κριτήρια για την επιλογή τους. Εν συνεχεία θα πρέπει να γίνουν τα μεγάλα έργα υποδομής, όπως Αεροδρόμια, σύγχρονα Συνεδριακά Κέντρα , Συγκοινωνίες, Τηλεπικοινωνίες, κ.τ.λ.
Τέλος θα πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά και η Στρατηγική Προώθησης και το Marketing στις παγκόσμιες αγορές. Εκείνο που έχει σημασία σε αυτή την φάση αναζήτησης και προγραμματισμού είναι να αποφευχθούν λάθη που έχουν διαπραχθεί στο παρελθόν με άλλα ανάλογα “προϊόντα”. Αναφέρομαι για παράδειγμα στον τομέα του Συμβατικού Τουρισμού όπου η έκρηξη της 10ετίας του ‘ 60 μας βρήκε απροετοίμαστους με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα να μην μπορούμε ν’ απαλλαγούμε από την πρόχειρη ανάπτυξη αυτής της περιόδου. Σωστές επιλογές, ορθολογιστικές επενδύσεις, σοβαρό κράτος και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Θέλοντας δε να σταθώ στους τελευταίους (ιδιωτικές επιχειρήσεις) που σίγουρα θα παίξουν έναν πρωτεύοντα ρόλο στην ανάπτυξη του Συνεδριακού Τουρισμού, διαβλέπω ήδη τον κίνδυνο εμπλοκής, με στόχο το εύκολο και γρήγορο κέρδος, επιχειρήσεων χωρίς υποδομή και μακροχρόνια οράματα.
Εδώ χρειάζεται προσοχή.
Φοβάμαι πως θα γίνει της μόδας να λέει κανείς ότι είναι Οργανωτής Συνεδρίων αλλά το αποτέλεσμα θα είναι η δυσφήμιση στην συνολική προσπάθεια προς ένα τόσο υψηλό στόχο. Το ίδιο ισχύει και για το κράτος. Όχι επιτέλους άσχετοι στον Σχεδιασμό και την Στρατηγική ανάπτυξης και προώθησης. Το γεγονός ότι ερχόμεθα όψιμα να ανακαλύψουμε τον Συνεδριακό Τουρισμό θα μπορούσε να έχει και ένα θετικό: λάθη του παρελθόντος να μην επαναληφθούν ενώ το “Know how” των ήδη ανεπτυγμένων χωρών της Κεντρικής Ευρώπης, να αποτελέσει αφετηρία και πρόκληση για παραπέρα βελτίωση. Η χώρα μας, τόσο στον Συμβατικό Τουρισμό, όσο και στον Συνεδριακό, έχει από μόνη της τόσα συγκριτικά πλεονεκτήματα που ας καταλάβουμε μια για πάντα ότι είναι στα χέρια μας, κράτους και ιδιωτών να κερδίσουμε την μάχη και τα πολλαπλά οφέλη απ’ αυτήν. Εγρήγορση στα μεγάλα έργα υποδομής, σωστές αποφάσεις Στρατηγικής και προώθησης, όχι “πλιάτσικο”, από καιροσκόπους επιχειρηματίες.
Απρίλιος 1995
