Πριν από λίγο καιρό αυτή εδώ η σελίδα είχε ως θέμα την έλλειψη αξιολόγησης των επιχειρηματικών εκδηλώσεων. Σε μια εποχή που ακόμη και στην Ελλάδα κάθε επιχειρηματική ενέργεια μπαίνει στο μικροσκόπιο του κόστους/κέρδους, οι εταιρικές εκδηλώσεις, τα λανσαρίσματα προϊόντων, τα συνέδρια πωλήσεων, αντιμετωπίζονται ως (πανάκριβες) εταιρικές γιορτές (πανηγύρια;) ή ως αυτό που εγώ αποκαλώ “Εταιρικό Παγανισμό”. Όμως, ασχέτως του ότι η έννοια του κέρδους έχει ως επί το πλείστον αποσυνδεθεί από τις εκδηλώσεις αυτές (υπάρχουν υπεύθυνοι των πωλήσεων και του marketing που πραγματικά απορούν πως είναι δυνατόν μια παρουσίαση να έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των πωλήσεων), αυτή τούτη η αρτιότητα των εκδηλώσεων αυτών (τεχνική, δημιουργική, σκηνοθετική) παρουσιάζεται από μειωμένη έως και ανύπαρκτη. Είθισται σε αυτό το σημείο να λέγεται ότι “υπάρχουν και εξαιρέσεις”, ότι “δεν πρέπει να γενικεύουμε”, “εξ’ όνυχος τον λέοντα” κ.λπ. κ.λπ. Εσείς πείτε το όπως θέλετε. Ελάτε όμως να παρακολουθήσουμε κάποιες εκδηλώσεις μαζί και τα λέμε. Το χειρότερο όμως είναι ότι έστω και “να τα πούμε” πολύ πιθανόν να τα θεωρήσετε όλα τόσο φυσιολογικά και σωστά, ακριβώς γιατί η κατάσταση έχει πλέον καθιερωθεί. Τόσο που οι νέες γενεές marketers διδάσκονται ότι τα πράγματα πρέπει να είναι έτσι ακριβώς. Εκεί πάντως που δεν χωρεί αμφιβολία είναι το τεχνικό μέρος. Εκεί που δεν υπάρχει υποκειμενική κρίση. Ακόμη κι εκεί όμως, και παρά το γεγονός ότι σε “γειτονικές” προς τις δικές μας περιοχές, όπως είναι π.χ. οι συναυλίες, το θέατρο, ή τα νυκτερινά κέντρα, όπου τα ίδια τεχνικά θέματα αντιμετωπίζονται με μεγάλη επάρκεια, σε κάθε πρόσφατη εκδήλωση που έχω παρακολουθήσει, ο ήχος είναι απαράδεκτος, η προβολή προβληματική, και ο φωτισμός φαίνεται ότι υπάρχει προκειμένου να προσθέσει μερικές ακόμη χιλιάδες ευρώ στο τιμολόγιο.
Συνέδριο κορυφαίων πωλητών Ελλάδας – Κύπρου.
Ξεκινώντας, κάποια φώτα ανάβουν, αλλάζουν χρώματα, και κουνιούνται χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Η προβολή του video γίνεται πίσω από την οθόνη (ναι, back projection), αλλά είναι θολή – out of focus. Βέβαια, πίσω από την οθόνη “τα παιδιά”, έχουν εστιάσει την εικόνα. Μόνο που δεν ξέρουν, ότι η εστίαση πρέπει να γίνεται στην εμπρός επιφάνεια του υλικού της οθόνης, αυτή δηλαδή που βλέπουν οι θεατές κι όχι στην πίσω που βλέπουν “τα παιδιά”. Το περιεχόμενο και η θεματολογία των video’s πρέπει να εξυπηρετούν αυστηρά συγκεκριμένη σκοπιμότητα που να συμβάλει στο επιθυμητό αποτέλεσμα του συνεδρίου, ώστε να δικαιολογείται έτσι η ύπαρξή τους (και η χρέωση). Αυτό όμως που παρακολουθούμε είναι μια συρραφή (“μπάζωμα” λέγεται) από κάθε ετερόκλητη εικόνα με κατάληξη το κεντρικό slogan του συνεδρίου. Καθηγητής (γνωστή φίρμα) μιλάει για πελατοκεντρικό marketing. Ότι δηλαδή, κάθε ενέργεια της επιχείρησης θα πρέπει να σχεδιάζεται και να υλοποιείται με επίκεντρο τον πελάτη και την ικανοποίησή του. Η ομιλία του υποστηρίζεται και από PowerPoint slides. Κι εκείνη τη στιγμή εμείς το ακροατήριο είμαστε πελάτες που εισπράττουμε το μήνυμα πληρώνοντας με την προσοχή μας. Που όμως τα PowerPoint slides δεν διαβάζονται ακόμη και από την πρώτη σειρά που κάθομαι. Πελατοκεντρικό marketing.
Συνέδριο πωλήσεων μεγάλης εταιρίας.
Χίλιοι πωλητές, Intercontinental, και τα τρία ballrooms ενωμένα, μέτωπο προς την μεγάλη πλευρά των 45 μέτρων. Τα ηχεία τοποθετημένα δεξιά και αριστερά από το σκηνικό. Ναι, 45 μέτρα το ένα από το άλλο! Αποτέλεσμα; Κακή κατανομή του ήχου, προβληματική ακρόαση. Κανείς τεχνικός, κανείς επαγγελματίας του ήχου δεν θα έκανε ποτέ τέτοιο πράγμα. Αλλά να ήταν μόνο αυτό; Κατά τη στιγμή της επιβράβευσης των προσπαθειών των πωλητών η ένταση του ήχου ανεβαίνει (είθισται βλέπετε…), κι αυτό που ακούμε δεν είναι πια μουσική(;) αλλά μια συνεχής ανυπόφορη παραμόρφωση και η μόνη μας ελπίδα είναι να καταστραφούν σε λίγο τα ηχεία και να γλυτώσουμε. Κάποιο από τα απαραίτητα video’s δείχνει ένα απόσπασμα από τη “Μυθωδία”. Ερώτημα: Έχουν εξασφαλιστεί τα πνευματικά δικαιώματα του Βαγγέλη Παπαθανασίου και των άλλων συντελεστών; Σε κάποιο άλλο video παρακολουθούμε ηρωικές στιγμές της (αμερικανικής) πολεμικής αεροπορίας. Κι άλλο ερώτημα: Μετά τη Σερβία και το Ιράκ είναι καιρός για θέματα πολεμικής αεροπορίας; Ίσως να πείτε, “αυτό βρέθηκε πρόχειρο”, κι ίσως να έχετε δίκιο. Και βέβαια τα φώτα που κουνιούνται πέρα-δώθε, που ο καθένας που έχει σχέση με σκηνικό φωτισμό ξέρει ότι προκειμένου “να γράψουν” χρειάζονται καπνό, για να φανούν δηλαδή οι φωτεινές τους δέσμες που σαρώνουν τη σκηνή και το κοινό.
Εκδήλωση εμπορικού τμήματος πρεσβείας.
Κοινό: Γενικοί Διευθυντές, Διευθύνοντες Σύμβουλοι. Χώρος: Μεγάλο ξενοδοχείο συνεδρίων. Στόχος: Αλληλογνωριμία, σύσφιξη σχέσεων. Μεταξύ άλλων το πρόγραμμα περιλαμβάνει την παρουσίαση δύο πολύ γνωστών εταιριών από τους επικεφαλής τους. Ο οργανωτής -η πρεσβεία- έχει ζητήσει από το ξενοδοχείο “τα απαραίτητα”. Video projector, οθόνη, τηλεόραση 25″, αναλόγιο με μικρόφωνο, ότι χρειάζεται για την περίπτωση. Στο χώρο υπάρχουν κάποια μεγάφωνα στην οροφή (προφανώς για απαλή μουσική περιβάλλοντος) που όμως δεν ακούγονται. Ο ήχος από την τηλεόραση δεν επαρκεί, ιδιαιτέρως δε γιατί ο “τεχνικός” δεν ξέρει πως να αυξήσει το Volume(!). Πιέζει κάποια κουμπιά στο τηλεχειριστήριο, κουνάει διάφορα καλώδια, αλλά… Η τηλεόραση έχει τοποθετηθεί πάνω σε ένα τραπέζι σε τέτοιο ακριβώς ύψος που να κρύβεται από όσους στέκονται μπροστά της. Πρόκειται για μια όσο πιο απλή -απλούστατη- παρουσίαση, μεγάλης όμως σημασίας τόσο από πλευράς οργανωτή όσο και από πλευράς κοινού, σε ένα από τα πιο εξειδικευμένα ξενοδοχεία συνεδρίων. Από επαγγελματική αν θέλετε διαστροφή επεμβαίνω. Μου απαντούν με δικαιολογίες της στιγμής και ασχετοσύνες, κι όταν έρχεται και ο “υπεύθυνος” προστίθεται και η αδιαφορία. Αποτέλεσμα; Η προσοχή εστιάστηκε στο μπαρ και στα εδέσματα, ιδίως σε εκείνα που είχαν έρθει από τη χώρα της πρεσβείας.
Ίσως να σκεφθείτε ότι υπερβάλω. Ίσως να πείτε ότι αυτά συμβαίνουν και αλλού. Ίσως ότι πρόκειται για κάποιον που θέλει να βλέπει παντού ατέλειες. Ίσως να είναι συμπτωματικά. Ίσως.. Αυτό που εγώ θα ήθελα να πω είναι ότι ίσως πια είναι η στιγμή να ξαναδούμε τα θέματα των εκδηλώσεων από την αρχή. Γιατί ακόμη κι όταν το αποτέλεσμα δεν είναι εξαιρετικά υψηλό, το κόστος είναι.
(*) Αχιλλέας Ν. Μίχος: Ασχολείται για μερικές δεκαετίες με την παραγωγή επιχειρησιακών εκδηλώσεων.
Νοέμβριος 2005
